CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS

4 Απρ 2012

Ευρωπαική Ένωση!!!!

το καλυτερα οργανωμενο φασιστικο οικοδομημα!!!!!

24 Σεπ 2011

ΚΛΟΠΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ……ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ!!!!!!!!



Εβαλα ένα κρασι, η ωρα είναι εννεα και εικοσι, βραδυνη….Σαββατο εικοσιτεσσερις του Σεπτεμβρη, ετος 2011……ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ!!!!!!!!!!!!

 Εγω η Λου, παλαι πότε αξιοθαυμαστη κλεφτρα του ψηφιακου κοσμου, εγω κι εκεινοι που αξιωθηκα σ΄ αυτό το τσαρδακι να ‘’γνωρισω’’, εμεις και οι κουβεντες μας, οι αποψεις μας, οι χαρές και οι προβληματισμοι μας….ομορφες στιγμες μπροστα στις οθονες της μοναξιας μας….

Καπου ΛΟΥφαξα?

Επιστρεφω?

 (Ετσι λεω, να περναω καμια φορα να γραφω, καλο μου εκανε, και τι ωραιο κοσμο γνωρισα, καλο θα μου κανει…ένα φοβαμαι, μπορω να ξανακλεψω?) Κι εκει που ελεγα, να γραψω κατι για τους αιωνια αγαπημενους μου τσιγγανους….επιασε το voltaren, αφησα του Λου, πηρα την Κωνσταντινα (αφου ετσι ειθιστε να με φωναζουν) κι αποφασισα για μια ακομη φορα να της αλλαξω τα φωτα…..πανε δυο χρονια τωρα…ζησαμε, γελασαμε,γλεντησαμε, σοκαριστηκαμε, γεμισαμε καταθλιψη, σκισαμε τις σαρκες μας…..και που να δεις και κλαμα….μα η Κωνσταντινα ρε παιδι μου, εχει ένα κακο, δεν κλεβει, δη τετοιες μερες….

Ε όχι, αυτό παει πολύ, Λου γυρνα πισω!!!!!!!

 Πανε δυο χρονια, κι εδώ στην Ελλαδιτσα τιποτε δεν είναι ιδιο, μονο τον μπακαλη στα Μεσοχωρια στην Ευβοια, δεν τον ειδα και πολύ προβληματισμενο για το αν εκλασε σημερα ο Μπομπ Τραα……ολοι οι υπολοιποι, πρωτα μαθαινουμε αν ξυπνησε η τροικα, και τι πρωινο πηρανε, και μετα παιρνουμε κανενα τηλεφωνο και τη μανα μας……

  Ο Τραα, η Λανγκαρντ, ο Σοιμπλε, η ‘’λατρεμενη μου’’ Ανχελα……αχ….μια ωραια οικογενεια, μου ‘ρθε και ο κεφαλικος φορος, αριστουργημα τεχνης, θα τον κορνιζαρω…..αμ, η νεα εκτακτη-μονιμη ΔΕΗ? Πως και πως ανυπομονω για την πρεμιερα….. Το θεμα είναι, μπορω να κλεψω? Όχι τη ΔΕΗ, βεβαιως βεβαιως, τι θα πει ο Νικολά?

 Να κλεψω εμενα νοσταλγω, το σφριγγος μου, τα ονειρα μου τα σκουριασμενα, ένα ποιημα καποιας Νελης, μιας Χριστινας, να γεμισω λιγο το κεφαλι μου το κλουβιο με σκεψεις ομορφες, όπως αποψε που γραφω εδώ, υπο τους ηχους μιας Edith Piaf ( αχ, αυτό το ψωνιο μου, μωρε ας με γνωριζε ο Χατζηστεφανου, και θα σου ελεγα εγω ποια είναι η καραβλαχαρα)…όπως αποψε που επιστρεφω εδώ…..την εχω αναγκη τη Λου…

Κι οσο ποτέ αλλοτε, εχω αναγκη την Επανασταση, όπως ολοι, καλοι μου φιλοι……και εχω καλη μυτη εγω…..κοντοζυγωνει….και ηγγικεν η ωρα, να ξαναβγαλω τη Λου στο κλαρι……τα καλυτερα ερχονται….

ΚΛΟΠΗΣ  ΕΓΚΩΜΙΟΝ……ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ!!!!!!!!



18 Σεπ 2011

δίλλημα



να γυρίσω?


με χωραει εδω?


θα μ' ακουσουν?



ps.....και δεν αντεχω αυτο το βλογιον το δικο μου, μουγγο.


16 Νοε 2009

να εις μπαλαμό!!!

BUTTERFLY προς Εμένα
προβολή λεπτομερειών 11:45 π.μ. (Πριν από 11 ώρες)
Ο/Η BUTTERFLY άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η ζωή, ένα βήμα...............":

Που εισαι ρε κουκλα; Ακομα να πιασει το Βολταρεν;;;



Ανάρτηση από τον/τη BUTTERFLY στο nosce te ipsum τη 12 Νοέμβριος 2009 11:45 πμ



χαχαχαχα,

ε ψιτ παιδιά, εδώ είμαι, καλά είμαι, χωρις voltaren μα ντεπόν αναβράζον, μολίς γύρισα, από δείπνο, και ναι, τα μακαρόνια ήτανε Misco...........

Καλά είμαι, Πεταλουδίτσα μου, Ρομποτάκο μου, Άτη, Spy, Ελενίτσα, Ανεφελάκι, Συνεά, Φένια μου, καλά είμαι......
Στα ίδια πάλι, αναίτια αντιδραστική, κωμικά ηγετική, υπέροχα μονάχη (μωρέ καλά λένε, με έχει φάει η αγ..........)......
Εδώ είμαι, σε θέατρο υποταγής στα αφεντικά, ακόμη δεν με επισκέφτηκε η ''γρίπη με τα χοιρινά''....

Και είχα πει θα σας γράψω, και σας ''έγραψα'', και ξέρετε πως δεν σας εγραψα, και ανοίγω κάθε μέρα αυτό το χαζοκούτι, αλλά όσες φορές προσπάθησα να γράψω, μουγκρίζαν οι αγελάδες μου (φάρμα στον ηλκτρονικό ρουφιάνο, άλλως farmville στο facebook).....



και
και
και

συνεχίζω δυο τρεις μέρες μετά (κηφήνας εκ συνεδήσεως)........καλά είμαι παιδιά.......θα πάω και στην πορεία αύριο (μετά από πολλά χρόνια αποχής)....

Ευελπιστώ ότι καλά θα είστε κι εσείς.....
τουλάχιστον το επιθυμώ...................


Άλλο είναι το θέμα μας τώρα...............

Λέω να καταπιαστώ με το θέμα των Roma, τσιγγάνων, γύφτων.....



Χρειάζομαι την γνώμη σας, όποιος θέλει ας πει δυο λόγια.....μια άποψη.....σχεδόν αυτός είναι ο λόγος που στήθηκε κάποτε αυτό το βλόγιον, συν του ότι, έχει δύναμη το ερωτοβότανο στην χαζομάρα.........


Υ.Γ. Με θυμόσαστε? Γράψτε κάτι!

24 Οκτ 2009

Η ζωή, ένα βήμα...............

26 Οκτωβρίου 2005........


ένα βήμα, και.....................
πέφτεις γοργά....................εγώ που συνήθιζα να πέφτω αργά....

Πάλι εδώ λοιπόν.....η Λου γίνεται σήμερα 4 ετών, και κερνάει γλυκό......

η Λου......

κάποτε υπήρξε η Κωνσταντίνα........
καλό παιδί, καλό τσογλάνι δηλαδή, πέθανε 26 Οκτώβρη του 2005, ένα βήμα ήτανε αρκετό....

η Κωνσταντίνα, η Λου, εγώ, διπολική διαταραχή.....ξέρω ουδεμίαν σχέση.......λένε ότι τους ανθρώπους τους στιγματίζουν κάποιες ημερομηνίες, μα εγώ πιστή ακόμη στου χρόνου την πλαναίσθηση, θεωρώ πως όλα τ' άλλαξε ένα βήμα, κάποιοι το είπανε γλίστρημα, κάποιοι αυτοκτονία, άλλοι πάλι, λάτρεις των θεώριων συνομωσίας, το είπανε φόνο εκ προμελέτης, μα τέσσερα χρόνια μετά, εγώ είμαι εδώ....πολύ σκληρή για να πεθάνω!

26 Οκτώβρη του 2005, γνώρισα το κώμα και την διασωλήνωση, έτσι μου λένε δηλαδή, εγώ δεν έχω μνήμη, πέρα από μια εμπειρία μεταφυσική (ισως γράψω κάποτε, όταν ξαναθαρρέψω)....

Τι θυμάμαι?
δεκαπέντε μέρες μετά, κάποια επεισόδια στη Γαλλία, εγώ ακίνητη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου,χίλια μύρια βλέματα να κοιτάζουν την γύμνια μου, με απορία, οίκτο, και αγάπη, άλλα τόσα καλώδια, εκείνο το σπιράλ στους πνεύμονες, την εμμονή μου να ικετεύω για μια αξονική, έτσι απλά για να βγω λίγο από το λευκό δωμάτιο, κι εκείνη την λαχταριστή φιάλη οξυγόνου, δεν θυμάμαι να πεθύμησα ποτέ τίποτα περισσότερο από εκείνα τα δυο καλωδιάκια στην μύτη......
Βγήκα από το νοσοκομείο βρέφος, δεν περπατούσα, δεν μπορούσα να τραφώ μόνη μου, κάποιος έπρεπε να με ταισει, να με πλύνει, να με ντύσει, να με χτενίσει, να με υποφέρει...........................ΜΑΝΑ είναι μόνο μια!

Και επεράσανε οι καιροί, κι έμαθα πως περπατάνε, πως τρέφονται, πως ντύνονται, πως ερωτεύονται, πως ξαναεργάζονται, πως ξανάδιεκδικούν την θέση τους στην σκακιέρα (πιόνι σε πλήρη αυτογνωσία, λατινιστί nosce te ipsum)...βρέφος ετών 31,
ψιτ σήκω, σε χρειαζόμαστε ακόμη.....................

26 Οκτώβρη του 2009, μετά από πολλά ρεκτιφιέ στα συνεργεία (Γενικό Κρατκό, Ευαγγελισμός, κλπ ), έλα Λου, χόρεψε, είσαι ένα ακριβό μεταχειρισμένο γερμανικό αυτοκίνητο, καλό, ακριβό, μα μεταχειρισμένο......................

Απόσταγμα?

Η ζωή είναι ένα βήμα..........
η Κωνσταντίνα πέθανε, μα η Λου είναι εδώ, κι έτοιμη από καιρό για νέα μεγάλα ''λάθη''....


Καλή μέρα σας!!!

Υ.Γ. Έμεινε μια παράλυση στο δεξί ημισφαίριο της κεφαλής από την βαριά κρανιοεγκεφαλική, όχι δεν είναι ορατή, ξέρετε κάτι σαν μούδιασμα, μετά από επίσκεψη σε οδοντίατρο, μα δεν το αντιλαμβάνεστε........

Δεν θα μου ευχηθείτε λοιπόν?

Σήμερα γίνομαι τεσσάρων ετών........κερνάω γλυκό!!!!




Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε 24 του μήνα, δημοσιευεται 25 του μήνα, ποτέ δεν θ αγγίξω την τελειότητα........έτσι ορίζεται το nosce te ipsum!!!!!!!

28 Αυγ 2009

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη………

Επιστροφή ξανά στη βλογόσφαιρα, αυτή την φορά αναγκαστική……….εις ανάμνησην της νέας μου γνωριμίας με τον ΣίντιΚίτσο…….Κι αφού ούτε οι φωτιές, ούτε οι γρίπες οι χοιρινές, ούτε η ΝΔ, ούτε οι φωτό από τα Κύθηρα που είχα υποσχεθεί, ούτε και η υποκρισία και η αχαριστία που γεύτηκα στο έπακρον τελειώματα του Αυγούστου, τα καταφέρανε να με κάνουνε να γράψω, εμφανίστηκε χθες απρόσμενα ο ΣίντιΚίτσος, και έχουμε δικαστικό θρίλερ σε εξέλιξη.

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι…..

Μάνα σε ευχαριστώ...

Για ένα από τα λαφυρά μου στα Ανερώτητα Απαντήματα

Ύστερα, έγινα η κοπέλα που έκλεψε το ποίημα και απάντησε…..

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ ΠΟΥ ....ΕΚΛΕΨΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ....ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Κι ύστερα κι ύστερα, ήρθε ο καιρός για τις συστάσεις………

ΕΛΑ ΝΑ ΣΥΣΤΗΘΟΥΜΕ....DARLING !!! ( H AΠΑΝΤΗΣΗ)

Καλημέρα, Νέλλη, που δεν μασάς……..Μασήσαν άλλοι για σένα…..

Χριστίνα Σαββατιανού

Καλημέρα, ΣίντιΚίτσο……και ευχαριστώ για το ποίημα, και το θράσσος μου να πικράνω την μάνα μου, και να την χρειαστώ πριν 4 χρόνια περίπου όταν βρέθηκα διασωληνωμένη και σε κώμα………

Καλημέρα, Νέλλη ή ΣίντιΚίτσο ή όπως προτιμάς, με το ποιητικό ταλέντο και τους μύριους αυλοκόλακες, από εμένα την Λου ή Γιάννη Αγιάννη …..θα μου πεις πείνασα για ποίηση?…….α μπα…..ακόμη πεινάω για της μάνας το ευχαριστώ.

Ούτε τρελίτσα πουλάω, ούτε ανακατεύω την κουτάλα…….εγώ είμαι εγώ, και ευαίσθητη και ονειροπόλα και αντιδραστική (οπώς κι εσύ)……..άνευ βεβαίως βεβαίως φλέβας καλλιτεχνικής, και με μακρύ χέρι, και δεν το κρυψα και ποτέ, στους λίγους φίλους κι αναγνώστες που έχω ή είχα κάποτε σε τούτο το τσαρδάκι……..ούτε αξιώνω επισκεψιμότητα και αναγνώριση, όπως αποφάνθηκες………..αρκούμαι και μόνη να επαίρομαι για το ψώνιο μου.

Έχεις δίκιο, τελικά, Κίτσο……..σε σένα θα ζητήσω συγνώμη, για έναν και μόνο λόγο, αν ήξερα τι καπνό φουμάρεις, δεν θα σε έκλεβα ποτέ (πάρτο όπως θες αυτό)…….

Σ Υ Γ Ν Ω Μ Η

Ικανοποιημένη τώρα?

Υ.Γ. Ξέχασα να σ’ ευχαριστήσω που βρήκες το κειμενάκι μου χαριτωμένο……σημαίνει πολλά αυτό για ένα κλεφτρόνι………………..ααααααα, κι ένα τελευταίο………..

Ε Σ Υ δεν έκλεψες ποτέ?

20 Ιουλ 2009

Ταξίδι στα Κύθηρα



''Ας τους κι ας λένε πως ονείρατα και πράξι
έχουν χωρίσει και δεν ζούνε ταιριασμένα.
Δεν θ' αξιώθηκαν ώς τα Κύθηρα ταξίδι.....''



Κύριακη 19 Ιουλίου 17:10 απογευματινή......
Λαχανιασμένοι φτάνουμε στο Διακόφτι, το πλοίο φεύγει στις 17:30, κατηφορίζοντας στο λιμάνι το πλοίο άφαντο......
Τι συμβαίνει, ρωτάμε στο λιμεναρχείο.......Δεν ειδοποιηθήκατε? Το πλοίο αναχωρεί απο Αγία Πελαγία, ίσα που προλαβαίνετε......
Με κομμένη την άνασα, αντικρύζουμε την Πορφυρούσα στο λιμάνι της Αγιας Πελαγιας, κατά τις 17:45, κι ύστερα κι ύστερα.....
Το πλοίο δεν μπορεί να σηκώσει την άγκυρα, και δωσ του και ξανά ματά δωσ του, στριφογυρίζουμε στο λιμάνι, είναι τα Κύθηρα που μας δέσανε......
Τελικά σαλπάρουμε κατά τις έξι και τέταρτο....................Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 17:45 απογευματινή....
Στο αεροδρόμιο των Κυθήρων το αεροπλάνο αργεί, έχω τσεκάρει την κόκκινη βαλίτσα, και μελαγχολώ, ενώ το αεροπλάνο αργεί......Τηλεφωνώ στο γραφείο, πότε δουλεύω? ρωτάω......την Τρίτη........... Τρίτη?.....τι κάνω εγώ εδώ? μπορώ να ακυρώσω? ναι, όχι, μα......το αεροπλάνο ήρθε, κι εγώ μέσα στην πίστα, σκαρφαλώνοντας στο μικρό κοντέινερ ψάχνω την κόκκινη βαλίτσα...........τα Κύθηρα με δέσανε......

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε, Κυριακή 12 Ιουλίου, ταξίδι για τα Κύθηρα, πουρνό πουρνό, να προλάβουμε το πλοίο της γραμμής, την Πορφυρούσα, ταξίδι μακρύ, ατέλειωτο, παραλίγο τα Κύθηρα να μην τα βρούμε........με κομμένη την ανάσα επιβιβαστήκαμε στην Πορφυρούσα.....

Κι αντίκρυσα την Χώρα, και γνώρισα τον κυρ Μανόλη τον Δαπόντε, και τσαλαβούτησα στο Μελιδόνι, έπαιξα με τα νερά στον καταρράκτη της φόνισας, έφαγα στον Πλάτανο, κατέβηκα στο Καλαδί, πάλεψα με το κύμα στην Φυρρή Άμμο, είδα το ηλιοβασίλεμα στην Λυκοδήμου, υπέκυψα στο μεγαλείο της κυρά Μαρίας στα Λογοθετιάνικα, έκαψα το κορμί στην Κομπονάδα, μύρισα την σέμπρεβίβα στο Σπαραγαρίο, φοβήθηκα τις βουτιές στη Χύτρα, τα ΄πα ένα χεράκι με τον κυρ Μιχάλη στα Μητάτα,κι έφυγα σαν να μην είδα τίποτα........
Όμορφη και παράξενη πατρίδα..............
Το Τσιρίγο, με τους παράξενους ανθρωπους, τα σπήλαια και τα φαράγγια, το Ιόνιο, το Μυρτώο και το Κρητικό, το Τσιρίγο που αντιστέκεται, το Τσιρίγο που κρύβει τους επισκέπτες, όπως κηθεύει τον έρωτα, το Τσιρίγο, το διαμάντι το απρόβλεπτο στα γαλαζοπράσινα νερά, το Τσιρίγο που μου χάρισε νιότη..............τα Κύθηρα, εγώ, άρρωστη καρδιά, γιατρεμένη!!!!

Αθήνα 20 του Ιούλη και έτος 2009

Καλησπέρα σας


Υ.Γ. Προσεχώς, φωτογραφικό υλικό....