Ταξίδι στα Κύθηρα

''Ας τους κι ας λένε πως ονείρατα και πράξι

έχουν χωρίσει και δεν ζούνε ταιριασμένα.

Δεν θ' αξιώθηκαν ώς τα Κύθηρα ταξίδι.....''

Κύριακη 19 Ιουλίου 17:10 απογευματινή......

Λαχανιασμένοι φτάνουμε στο Διακόφτι, το πλοίο φεύγει στις 17:30, κατηφορίζοντας στο λιμάνι το πλοίο άφαντο......

Τι συμβαίνει, ρωτάμε στο λιμεναρχείο.......Δεν ειδοποιηθήκατε? Το πλοίο αναχωρεί απο Αγία Πελαγία, ίσα που προλαβαίνετε......

Με κομμένη την άνασα, αντικρύζουμε την Πορφυρούσα στο λιμάνι της Αγιας Πελαγιας, κατά τις 17:45, κι ύστερα κι ύστερα.....

Το πλοίο δεν μπορεί να σηκώσει την άγκυρα, και δωσ του και ξανά ματά δωσ του, στριφογυρίζουμε στο λιμάνι, είναι τα Κύθηρα που μας δέσανε......

Τελικά σαλπάρουμε κατά τις έξι και τέταρτο....................Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 17:45 απογευματινή....

Στο αεροδρόμιο των Κυθήρων το αεροπλάνο αργεί, έχω τσεκάρει την κόκκινη βαλίτσα, και μελαγχολώ, ενώ το αεροπλάνο αργεί......Τηλεφωνώ στο γραφείο, πότε δουλεύω? ρωτάω......την Τρίτη........... Τρίτη?.....τι κάνω εγώ εδώ? μπορώ να ακυρώσω? ναι, όχι, μα......το αεροπλάνο ήρθε, κι εγώ μέσα στην πίστα, σκαρφαλώνοντας στο μικρό κοντέινερ ψάχνω την κόκκινη βαλίτσα...........τα Κύθηρα με δέσανε......

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε, Κυριακή 12 Ιουλίου, ταξίδι για τα Κύθηρα, πουρνό πουρνό, να προλάβουμε το πλοίο της γραμμής, την Πορφυρούσα, ταξίδι μακρύ, ατέλειωτο, παραλίγο τα Κύθηρα να μην τα βρούμε........με κομμένη την ανάσα επιβιβαστήκαμε στην Πορφυρούσα.....

Κι αντίκρυσα την Χώρα, και γνώρισα τον κυρ Μανόλη τον Δαπόντε, και τσαλαβούτησα στο Μελιδόνι, έπαιξα με τα νερά στον καταρράκτη της φόνισας, έφαγα στον Πλάτανο, κατέβηκα στο Καλαδί, πάλεψα με το κύμα στην Φυρρή Άμμο, είδα το ηλιοβασίλεμα στην Λυκοδήμου, υπέκυψα στο μεγαλείο της κυρά Μαρίας στα Λογοθετιάνικα, έκαψα το κορμί στην Κομπονάδα, μύρισα την σέμπρεβίβα στο Σπαραγαρίο, φοβήθηκα τις βουτιές στη Χύτρα, τα ΄πα ένα χεράκι με τον κυρ Μιχάλη στα Μητάτα,κι έφυγα σαν να μην είδα τίποτα........

Όμορφη και παράξενη πατρίδα..............

Το Τσιρίγο, με τους παράξενους ανθρωπους, τα σπήλαια και τα φαράγγια, το Ιόνιο, το Μυρτώο και το Κρητικό, το Τσιρίγο που αντιστέκεται, το Τσιρίγο που κρύβει τους επισκέπτες, όπως κηθεύει τον έρωτα, το Τσιρίγο, το διαμάντι το απρόβλεπτο στα γαλαζοπράσινα νερά, το Τσιρίγο που μου χάρισε νιότη..............τα Κύθηρα, εγώ, άρρωστη καρδιά, γιατρεμένη!!!!

Αθήνα 20 του Ιούλη και έτος 2009

Καλησπέρα σας

Υ.Γ. Προσεχώς, φωτογραφικό υλικό....