Χριστίνα Σαββατιανού

Παρασκευή 6 Ιουνίου, γύρω στι; 9:30 π.μ…….ένας φριχτός πόνος στη πλάτη με καλημερίζει….ξέρετε από εκείνες τις στιγμές που αναφωνείς ‘’ Να ζει κανείς,ή να μη ζει’’….Ωραία ξεκίνησε η μέρα…..Μετά κόπων και βασάνων….σέρνω το πονεμένο σώμα μου στην κουζίνα….φτιάχνω έναν πικρό δυνατό καφέ, ανάβω ένα τσιγάρο…κι ανοίγω το pc…..γιατί παρά το προσωπικό μου δράμμα…οφείλω σαν blogger με οικολογικές ευαισθησίες…..να γράψω κάτι για το περιβάλλον.

Ένα mail με παραξενεύει

αγαπητή Λου, ωραία τα κλεμμένα αλλά η αναφορά στους ποιητάδες ειναι τιμή για τις στιγμές που μας χαρίζουν... ή για τις στιγμές της ζωής τους που έφεραν τις λεξούλες ετσι αντάμα και φτιαξαν το λιγο ή το πολύ που μας στάθηκε στο ματι...

σε ευχαριστώ που θα βάλεις το όνομα της ποιήτριας στο ποστ με το ποιημα... ή έστω το λινκ που βρήκες το σύνδεσμο...

ΓΙΑΤΙ...

Χριστίνα Σαββατιανού
Η "ποιήτρια"

Δε νοιώθω πια τον μυικό τον πόνο……Λου, σκέφτομαι, τη γάμησες.

Προβληματίζομαι, γυρνώ πίσω το χρόνο……ξανακοιτάζω την ανάρτηση μου…προσπαθώ να θυμηθώ….από που το βούτηξα….ενώ σε εύλογο χρόνο, βάζω το όνομα της ποιήτριας στην ανάρτηση….έχοντας την άφεση….ότι είχα φροντίσει από πριν να ελαφρύνω τη θέση μου, διαλαλώντας την ιδιότητά μου.

Και με αλλαζονική ταπεινότητα, απαντώ στη Χριστίνα.

Ακολουθεί ένας γραπτός διάλογος….προς επίλυση των παρεξηγήσεων….Η Χριστίνα Σαββατιανού ….με έχει ήδη αθωώσει (όπως με αθώωσε στα πρώτα ιστολογικά μου βήματα, η Lucy των άγριων λουλουδιών), σκέφτομαι τι ωραίο είναι…..να σπαταλώ το χρόνο μου…στο ιστολογείν, πόσο πιο όμορφα γέμισε το χρόνο μου η Tellas και η Hewlett-Packard, τι όμορφους ανθρώπους έχω γνωρίσει……ένω η Τατιάνα μεταδίδει καρέ καρέ την ταφή του Σεργιανόπουλου.

Είναι βράδυ, δεν πόσταρα για το περιβάλλον. Φοράω τη στολή, μπαίνω στο λεωφορείο, παίρνω το δρόμο για τη φάμπρικα. Ο πόνος ξαναρχίζει….Η αλήθεια είναι ότι αποφεύγω τα χάπια…..κι όμως ένα mesulid…..και μια πολυθρόνα μασάζ…..αποδυκνείουν τις θαυματουργές τους ιδιότητες.

Σχολάω….σα χαζό το πρωί….κοιτάζω έξω από το σταθμαρχείο, την αφίσα της ΔΑΣ….(Δημοκρατική Αγωνιστική Συσπείρωση) των λεωφορείων , που τα χώνει σε κυβέρνηση, Οασα, ΕΘΕΛ……για την αθλιότητα των δρόμων, τη μηδενική συντήρηση των οχημάτων κ.λ.π κ.λ.π…..Πάλι λεφτά θέλουνε….συλλογίζομαι.

Δεν έχουμε προλάβει, να βγούμε στη Μαραθώνος. Σκάει λάστιχο…..Είμαι άυπνη, είναι 6:30 το πρωί…..κρυώνω…έξω στην Αττική Οδό….και περιμένω να με μαζέψουν….Σκέφτομαι το δίκιο των οδηγών…..σκέφτομαι το δίκιο της Χριστίνας…..σκέφτομαι τη δική μου στάση στα πράγματα…..σκέφτομαι ότι όλα πάνε κατά διαόλου…..κι όμως η πρωινή αύρα….μου δείχνει πόσο όμορφη είναι η ζωή…..ακόμη κι όταν είσαι κλέφτρα!

Σας ασπάζομαι

Λου