Ο μπαμπάς τρελαινόταν ν’ ακούει Πέτρο Λούκα!

-Ποια η πρωτεύουσα του Ισημερινού?

-Το Κίτο, μπαμπά.

- και της Ουρουγουάης?

- Το Μοντεβιδέο, μπαμπά…

-Ποιοι είναι οι κακοί?

-Οι Αμερικάνοι, μπαμπά?

- Και οι καλοί?

-Οι Σοβιετικοί….

Και κάπως έτσι….μεγάλωνε η Λου…..που αντί να αγωνίζεται για το δικαίωμα στη Bibibo…..άκουγε τις θύμησες της Λατινικής Αμερικής του μπαμπά….τις ιστορίες για το Μανδράς, τ’ Άλγέρι και το Σφαξ…..και φώναζε ΄΄Χαιρε Ντιέγο Μαραντόνα, Ζήτω ο Φιντέλ, Γειά σου ρε Καντάφι΄΄

Με τις μπούκλες και τα ροζ? Ουδεμίαν σχέση η Λου…..Το ροζ λερώνει εύκολα….και το μαλλί γουλί…..πάντα ευάλωτη στην ψείρα.

Καλή μαθήτρια….έλεγε στον μπαμπά ο δάσκαλος….βοηθήστε τη…κι έτσι ο μπαμπάς τη μάθαινε να μη χειροφιλεί τους τράγους…..κι αντί για τα πόστερς του Ρομπ Λόου, της χάριζε μια φωτογραφία του Τρότσκι….και της μιλούσε για το Μανδράς, τ’ Άλγέρι και το Σφαξ…..ενώ ο ίδιος τρελαινόταν ν’ ακούει Πέτρο Λούκα…

Και ήθελε ο μπαμπάς, η κόρη να ΄ναι κόκκινη….γιατί ναι μεν, ο ίδιος ψήφιζε Ανδρέα….το παιδί όμως? ΄Ετσι για να ξορκίζει τις τύψεις του…..γιατί έπρεπε το Πασόκ να κυβερνήσει…..έκανε τη Λου, ΄΄κόκκινη Ρόζα΄΄….κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά….εξάλλου ήταν μικρή η Λου, για να ψηφίσει ακόμη…και όταν μεγάλωσε και της δώσανε εκλογικό βιβλιάριο….δεν υπήρχαν Σοβιετικοί…..ούτε Ανατολική Γερμανία…..πάει και ο Τσαουσέσκου….άσε που στη Ψωροκώσταινα ήταν νωπές οι μνήμες του ΄89…των κόκκινων, και του Κόκκινου….κι έτσι πράσινη και η Λου….τώρα πια…που είχε λόγο στα πράγματα.

Κι εξημέρωσε ωραία πρωία….και η Λου….πέρασε το κατώφλι της ΑΣΟΕΕ…κι ενώ στην αρχή απόρησε ο μπαμπάς…μιας και ονειρεύοταν να τη δει δασκαλίτσα…..έπειτα, αφού ρώτησε κι έμαθε….δεν του κακοφάνηκε….να δει την κορούλα του, Λέκτορα στο Μ.Ι.Τ.

Η Λου όμως είχε άλλα σχέδια….και ως συνειδητοποιημένη αντάρτισα της πορδής, με τα λεφτά του μπαμπά….επένδυσε στην πλατεία Εξαρχείων…έκανε την διδακτορική της διατριβή της στην Ινδική Κάναβη, εντρύφησε στην Σωτηρία Λεονάρδου, βγήκε στην παρανομία τα δύσκολα χρόνια του Παπαθεμελή, στην οργάνωση του Μπιζάρ της Αγίου Μελετίου…ξεφύλλιζε και ολίγον από Προυντόν, για να έχει άποψη…..κι εξαργύρωνε τις επιταγές του μπαμπά…..ψηφίζοντας τους Πράσινους…..και ακούγοντας ενίοτε Πέτρο Λούκα.

Και κάποια στγμή ξύπνησε η Λου….από το ονειρικό ταξίδι στο Μάτσου Πίτσου….ξύπνησε κι ο μπαμπάς….την απείλησε με διακοπή του εμβάσματος….και τι να κάνει….γράφτηκε στον κλάδο των ΄΄σύγχρονων δουλοπάροικων΄΄….το ψέμα είχε τελειώσει. Αρρώστησε η Λου από μικροαστισμό….βαριά….αλλά ο μπαμπάς δεν το θεωρούσε αυτό ασθένεια.

Κι ενώ βάδιζε στο δρόμο του ΄΄καθωςπρέπει΄΄…..βάζοντας η ίδια μπάρα στο ΄΄καθωςθέλει΄΄, έγινε το θαύμα. Εκείνο το ατύχημα….και η περιπλάνησή της για κάνα δεκαήμερο σε εκείνο το γκρίζο τούνελ…όπου ο χρόνος δε κυλάει….ήταν το γιατρικό. Επέστρεψε στο κόκκινο η Λου, με ολίγον πάντα από Προυντόν…..έδωσε ιδεολόγικο υπόβαθρο στην κλοπή και τη δολιοφθορά….με κουκούλα την τέχνη του θυληκού….και ξαναετοιμάζει τα μπαγκάζια της για το Μάτσου Πίτσου….(άσε πια…που το πήρε απόφαση και ο μπαμπάς).

Κι όσο κι αν πληγώνεται, γιατί πιθανότατα η Λου να μη ντυθεί νυφούλα….βάλθηκε η Λου, βλέπεις να αμφισβητήσει αυτό που ούτε η Τρίτη Διεθνής δεν αμφισβήτησε, τον θεσμό της Οικογένειας……..εντούτοις….ακόμη την αγαπάει ο μπαμπάς…ενώ εκείνη ανταποδίδει, ακούγοντας ενίοτε Πέτρο Λούκα.

Υ.Γ. Η γιορτή του Πατέρα είναι την 3^η Κυριακή του Ιούνη….αλλά δεν βαστώ να περιμένω.Μπαμπά, μου ‘χεις λείψει…..μετράω τις μέρες, να ‘ρθω να σε δω…