Proximidade

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις.Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά.Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι.Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.»

Proximidade is described as follows:

"This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships.These blogs are exceedingly charming.These kind bloggers aim to find and be friends.They are not interested in prizes for self-aggrandizement!Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated.Please give more attention to these writers!This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites"You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.




Προσπάθησα, είχα και τις βάρδιες στη δουλεία, με μολύβι και χαρτί, έσβηνα, έγραφα….ήθελα να φτιάξω ένα εύθυμο και ευχαριστήριο κειμενάκι για την Χριστίνα , την παράξενη Χριστίνα, την δική μου ξένη, που με τίμησε με το βραβείο Proximidade.
Δεν είμαι και στα καλύτερά μου τελευταία, δεν είμαι καν στα χειρότερά μου (θα ήταν, τουλάχιστον αυτό, μια κάποια λύσις)…..τριγυρίζω σε μια ανυπαρξία, πνευματική, συναισθηματική, και αναλώνομαι με καταναλωτισμό, ύπνο, και ποτό…περιμένοντας κάτι να με βγάλει από την βαλτωμένη μου πίκρα, να πάψω να παριστάνω το κυριλλέ φρικιό, δημιουργώντας προκάτ παραστρατήματα -όπως λέει το υπέροχο τραγουδάκι- στο μοναχικό μου θέατρο των σκιών.
Προσπάθησα, δε μπόρεσα, η πένα μου στέγνωσε, κι έτσι σκέφτηκα, ότι μες στις φρίκες που τρώω, έχω να πω, ένα ταπεινό ευχαριστώ, στη Χριστίνα Σαββατιανού, αυτή την αληθινή κυρία, που εγώ κάποτε έκλεψα, και μες την απογοητευσή μου, να της πω, πόσο περήφανη με έκανε, γιατί τουλάχιστον σαν κλέφτρα, ειμαι επιλεκτική, και όχι και τόσο αποτυχημένη τελικά.

Χριστίνα, σ΄ευχαριστώ!!!

Υ.Γ. Δεν έχω τα κουράγια, να σκεφτώ τους οκτώ, οι δικοί μου ξένοι, είναι περισσότεροι, τους βλέπετε, κάπου στα αριστερά (πάντα αριστερά)….ελπίζω να με συγχωρήσετε, εξάλλου πάντα εγκατέλειπα τον ρόλο μου στη μέση.

Καλησπέρα σας!!!