Κύτταρο Live- Δευτέρα 9 του Φλεβάρη

‘’Να χορέψει και η φάρα των γιαχνί σοφών,
στην Ακαδημία μέσα Αθηνών’’




Έτσι κι εγώ, όταν είδα εκείνη την αφίσα κάπου στη Μεσογείων, στο δρόμο για τη φάμπρικα, και μιας, και όπως ήδη γνωρίζετε, μέσα μου αντιπαλεύει το σοφιστικέ δυτικό με το ανατολίτικο πανηγυρέ, μπορούσα να λείψω μια Δευτέρα ή Τρίτη, από το Κύτταρο?
Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε?
Την αδυναμία μου στην Ελένη Βιτάλη, δεν την έχω κρύψει μέσα από τα μουσικά ταξίδια τούτου του βλογίου….
Μιλάω με τον Χρήστο στο τηλέφωνο, πάμε μου λέει, για κάμια μάσα?
Πάμε να ακούσουμε Βιτάλη, απαντώ…
Δεν μου αρέσει η Βιτάλη, μου λέει….
Και μένα, τι με νοιάζει? Απαντώ…
22:30 , ίσα ίσα που βρίσκουμε ένα τραπεζάκι, παρέα με δυο ξέμπαρκους, κόσμος, της πουτά τα βράστα….(που λέει και η Ελένη)….πανικός.
Και η παράσταση αρχίζει…
Haig Yazdjian, Ελένη Βιτάλη, Αρετή Κετιμέ………τόσα έχω να γράψω………που θα μείνω μόνο σ’ αυτό….η καλύτερη μουσική παράσταση που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια.
Μην το χάσετε, συμβουλή της τρεΛΟΥ!!!!!!!!!!!!!!


Υ.Γ. Βαριέμαι να γράψω, ακούω αρμένικα τραγουδάκια, και ταξιδεύω το μυαλό…..
Μην ξεχάσω, το ‘’ανήκομεν εις τη Δύσιν’’ της Ελένης πριν τραγουδήσει το ΄΄ταχεία’’ συντροφια με το ούτι του Αρμένη Yazdjian, καθώς και την εντελώς τυχαία διπλανή μου, fake, που ποιος ξέρει πως βρέθηκε εκεί μέσα, και ευστόχως ο Χρήστος αποκάλεσε Θάτσερ με μπούκλες…..(πάλι καλά, που γλιτώσαμε το ξύλο). Ο δε Χρήστος, Βιταλικός, πια……πάλι από πάνω βγαίνω....και το μεταμεσονύχτιο πέρασμα από τον Ξενύχτη στην Αχαρνών, όπου η συκωτάρια γαρνιρισμένη με τις φοιτητικές αναμνήσεις, ήταν το κερασάκι στην τούρτα.