για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Χαωμένη……μια λέξη χαρακτηρίζει, εμένα και τη σχέση μου με τα πράγματα, το τελευταίο δίμηνο, να ψάχνω υπόσταση πολιτική?, να αντιλαμβάνομαι τον ρόλο και τη δική μου εγκληματική απάθεια, που οπλίζει χέρια με βιτριόλι?, να θέλω να διαμυρτηρηθώ και να σπάσω, μα να εκτονώνω την οργή μου, αγοράζοντας παλτουδάκια, από τους μικρούς μεροκαματιάρηδες της Ερμού, που απασχολούν κοριτσάκια των 580 ευρώ 15 ώρες ημερησίως,ταπεινωνοντάς τα, κι εκείνα με τη σειρά τους να σπαταλούν τα 200 από τα 580 ευρω, αγοράζοντας από τα ίδια τα αφεντικά μεροκαματιάρηδες, λες και είναι ρήτρα στο συμβόλαιο, ενώ με τα υπόλοιπα 380, θα βγάλουν τον μήνα και ένα όμορφο Σαβαττόβραδο, στο Αθηνών Αρένα (στιβαγμένα,μες την απρόσωπη λικνιζόμενη στους ρυθμούς του Βέρτη, μαζα, πουλώντας έρωτα και lifestyle)?
Κι εγώ,η ίδια? Εγώ που ξεπέρασα τα 580, εγώ που μετά κόπων και βασάνων, τα έφτασα 1100 (και κάθε μέρα, γι’ αυτό, τραβάω τα μαρτύρια του Ταντάλου), κι εγώ, που αν και θα είχα την πολυτέλεια, να μην στιβάζομαι, αλλά να απολαμβάνω ένα καλό τραπέζι και τους ρυθμούς του κάθε Βέρτη, συμμετέχοντας στο κοινωνικό γίγνεσθαι….παρά μόνο σνομπάρω, γιατί θέλω να συγκαταλέγομαι στα όντα τα πολιτικά, να σουλατσάρω ως έξυπνη κουλτουριάρα θείτσα, και να την βρίσκω με Έλλη Πασπαλά, κι εγώ, λοιπόν, και εκείνες, και σεις, και όλοι φταίμε.
Και παραφράζοντας, το αγαπημένο τραγουδάκι του Κηλαιδόνη, ‘’φταίτε κι εσείς, φταίμε κι εμείς, λιγότερο φταίει ο Καραμανλής….’’
Ποιος φταίει, αλήθεια λιγότερο?
Ο Καραμανλής, θρέμμα της Δεξιάς, που δοκιμάστηκε, κιόλας, και με τις ασσύμετρες απειλές, την εποχή που κάηκαν όλα τα αληθινά δέντρα (τι τα θέλουμε, να ΄ναι καλά τα ψεύτικα), ξαναβγήκε και πάλι αυτοδύναμος, για να εφαρμόσει στην πράξη το ΄΄σεμνά και ταπεινά’’…..το σοσιαλιστικό Πασόκ, εκείνο που κι εγώ ψήφιζα, για να μεγαλουργήσουν οι Πολυζωγόπουλοι και οι Πρωτόπαπες, και να διατάζουν σήμερα ένστολους και μπάτσους να ποτίζουν βιτριόλι, κάθε φωνή που διεκδικεί τα αυτονόητα, το κουμμουνιστικό κόμμα, που κλαίει και οδύρεται, μη τυχόν και χάσει ο Κωστάκης, και του πάρουνε κανένα ψήφο από το σακούλι, οι σοσιαλιστές και οι αριστεριστές…….
Μα εγώ φταίω……35 χρονών, τσογλάνι, και με μυαλό, υποτίθεται…..που δεν λέω με τίποτα να καταλάβω, ότι το δικό μου λάκο σκάβουνε, και ότι επικροτώντας ή έστω μένοντας αδιαμαρτύρητη σ΄αυτή την λάθος συνέχεια, από τη μια γίνομαι ανεγκέφαλος ειδικός φρουρός που δολοφονεί 15χρονα παιδιά, από την άλλη ρασοφόρος βολεμένος που του φιλάνε το χέρι, το χέρι που προ ολίγον συμμετείχε στον αυνανισμό του, απολαμβάνοντας βιντεάκια με σεξουαλικές κακοποιήσεις εξάμηνων βρεφών, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά,γίνομαι και μεταμφιέζομαι αυτό το υπανθρωποειδές, που κυκλοφορεί με ένα μπουκάλι βιτριόλι στην τσάντα, για να καταπνίξει μια μορφή αντίστασης που δεν λικνίστηκε στα μπουζούκια, δεν θυματοποιήθηκε και δεν αλώθηκε από τον ψηφιακό καπιταλισμό, για να μη μου χαλάσει τίποτα τον αιώνιο λήθαργο, την μεγάλη πλαναίσθηση της ελευθερίας.
Είναι χρόνια που φωνάζω και διαμαρτύρομαι, και βρίσκομαι σε επίλεκτα events επανάστασης, για να διασκεδάσω τα ωραία μου συνολάκια, με κανά δυο δόσεις Γκράμσι, μόνο που τα events αυτά προυποθέτουν καλαισθησία χώρου, μουσική, καλό φαγητό, πώς να προβληματιστείς δίχως αστακομακαρονάδα? και γενικά αυτό το ακριβό και φαντεζί ντιζάιν της Αριστεράς και της Προόδου.
Χθες, λοιπόν, είχα μια πρόταση, για μια ενέργεια extreme, όχι, εντάξει, δε θα βάλω μολότωφ, αλλά, ήταν μια πρόταση, όντως επαναστατική, και τουλάχιστον, κάτι για το οποίο μπορω να παλέψω, και να ξορκίσω τις τύψεις μου….θα δείξει!
Πάντα πάσχω από την ασθένεια του εν βρασμώ….θα μπορούσα να καθίσω να σκεφτώ, να αναλογιστώ,και να γράψω ένα καλό κείμενο, μα πάντα βιαστικά, σκέψεις της στιγμής, λες και με κυνηγάνε, όπως τότε που έκλεβα….ξέρω ότι αργότερα θα διαβάζω αυτό το ποστάκι, και θα βρίσκω τα χίλια μύρια λάθη…..δεν μπορώ όμως να λειτουργήσω σοφότερα, ποτέ δεν το έπραξα…
Ένα δίμηνο χαωμένη, αγανακτισμένη, οργισμένη, προβληματισμένη, θλιμμένη, κι από κλέφτρα, φταίχτρα, αυτό το κείμενο είναι μια κατάθεση ψυχής για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.