Βόλτα στην Ελλάδα 1 (Τα δελφινάκια του Αμβρακικού)

 

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε, ένα ταξίδι όπου μας βγάλει, από τη βροχερή Ναύπακτο, στο ομιχλώδες τοπίο των Τζουμέρκων, μια βόλτα στο θρυλικό γεφύρι της Άρτας, και τον ερειπωμένο μοναδικό φάρο του Αμβρακικού…..αυτά τα μέρη, τα ξέρω καλά, τζάκι, τσίπουρο, νόστιμο μαγειρεμένο φάγητο στο χωριό, φύση, υγεία, θαλπωρή….δε θα γράψω περισσότερα, για τις μέρες στην Δυτική Ελλάδα, δεν είναι εξάλλου πρωτόγνωρα βιώματα για μένα.Συνεχίζουμε, Γιάννενα, Μέτσοβο, φωτογραφίες στα χιόνια, γνωρίζοντας στο άσπρο φιατάκι μας, τη Βάλια Κάλντα. Το βράδυ της Δευτέρας, μας βρίσκει Θεσσαλονίκη. Δυο διανυκτερεύσεις σε ένα κοινόβιο στην Άνω Πόλη, με φτάνουν στα οριά μου.Δοκιμάζομαι συναισθηματικά, δεν αντέχω πλεον το fake, και το διατυμπανίζω ακόμη κι εκεί που φιλοξενούμαι.Τετάρτη μεσημέρι, ξεκινάμε για άγνωστους σε μένα προορισμούς. Βλέπω το Άγιο όρος από μακριά, (που είναι ο Ευφραίμ, οέο), περνάμε από Καβάλα, από τις ομορφότερες ελληνικές πόλεις, η Θάσος φωτίζει απέναντι (ένα νησί που θέλω χρόνια να επισκεφτώ). Μπαίνουμε στην Ξάνθη, ψάχνουμε τις πινακίδες. Έχει νυχτώσει, και ο δρόμος για τα Πομακοχώρια, είναι δύσκολος τη νύχτα. Προς Εχίνο…….και φτάσαμε. Η Δέσποινα μου δείχνει τις σκουριασμένες μπάρες, που χώριζαν παλιά τα χωριά, από τον υπόλοιπο κόσμο (εντός ελλαδικής επικράτειας, εγκληματική ελληνική πολιτική, αναλογίζομαι). Είναι βράδυ, το μόνο που φωτίζει, είναι οι μιναρέδες από τα τζαμιά, στα πρώτα χωριά. Έχουμε  ενημερώσει τον Κεμάλ, για δωμάτιο.