Από τον Γκράμσι στον Μαλατέστα (και πίνω μπίρες)...

Αυτή η εβδομάς κύλισε απρόσμενα καλά…Ποιος να το πίστευε?

Τη Δευτέρα, αφιερώθηκα νωρίς νωρίς, στον Μορφέα….Από Τρίτη και μετά, κώλο δεν έστρωσα….Δουλειά, δουλεία, δουλειά…..κι ματά ξανά τραπεζάκια όξω.

Τρίτη βράδυ, το πέρασμα από τον Γκράμσι στον Μαλατέστα, με ξαναβρήκε σε ένα θερινό, να ξαναπαρακολουθώ το Mamma Mia, με έναν καινούριο φίλο. Του το ‘χα τάξει. Δυο μπίρες στην Kraft, των Αμπελοκήπων…μια όμορφη βραδιά, πολλά υποσχόμενη.

Τετάρτη βράδυ, τρεις φίλοι, από τα νέα και τα παλιά, από ένα Γενοβέζικο εστιατόριο στο Ψυχικό, πάλι για μπίρες στο ΄΄Στίγμα΄΄ στον Καρέα, και η Αθήνα τόσο όμορφη τη νύχτα.

Πέμπτη βράδυ, εκεί που λέω, να ηρεμήσω, κι αφού έχω αρνηθεί ευγενικά την πρόσκληση του Σπύρου, για Μάνου Τσάο και Μαλακάσα, βρίσκομαι ξαφνικά στην Κωνσταντινουπόλεως, στο Θέατρο Βαφείο, για να ακούσω την επανακυκλοφορία ενός cd, με τραγούδια παλιών φυλακισμένων Ρηγάδων….(εντάξει παιδιά, με πείσατε….Σύριζα θα ψηφίσω (όρκο δεν παίρνω, βέβαια)…)….η βραδιά τελειώνει πάλι με μπίρες, δίπλα στην Ακρόπολη.

Παρασκευή βράδυ, στης Δέσποινας, που γιορτάζει τα γενέθλιά της, με τούρτα Σπετσοφάι…..και φυσικά τι άλλο, μπίρες….

Έτσι μας βρήκε το μεσημέρι του Σαββάτου, στο Λαγονήσι, σε μια ήρεμη καθαρή θάλασσα, απόγιομα στα Καλύβια, πρόβα ΄΄διαίτης΄΄, απρόσκλητη στάση στου κυρ Αντώνη, και στης κυρά- Ρήνης, για ένα νερό, κι εγώ να τρέχω πανικόβλητη για το μεγάλο ξενύχτι του Σαββάτου, στη φάμπρικα χωρίς μπίρες.

Μια εβδομάδα, γεμάτη από δουλειά, μηνύματα, sms, mms, από μια ευχάριστη συνάντηση με τον αδερφικό μου φίλο τον Μανώλη, ξφνικά στο αεροδρόμιο….(πέντε χρόνια είχα να τον δω, έγινε και μπαμπάς, μα παραμένουμε φίλοι κι ΄΄αδέρφια΄΄)…άσε που αφού έσκυψα και τα μούτρα μου, και αποφάσισα να αυτορουφιανεφτώ στο Facebook, e-συνάντησα φίλους και γνωστούς από τα παλιά….μια βδομάδα γεμάτη, δουλειά, τρέξιμο, βόλτες, και μπίρες.

Σήμερα, γύρισα σπίτι από τη νυχτερινή βάρδια, στις 7.00 πρωινή. Τακτοποίησα κάποιες εκρεμμότητες, έκλεισα τα τηλέφωνα, όλα, ήπια μια μπίρα, και εκοιμήθην….

Εκοιμήθην πολύ….8-9 ώρες….έχω τσακωθεί με τον ύπνο χρόνια πολλά….μα σήμερα, ούτε η ίδια δεν το πίστευα, κοιμήθηκα σαν πουλάκι.

Ο Ιούνης με τσάκισε, ο Ιούλιος μ΄αρέσει….αναθεωρώ, αλλάζω, κι όμως ξαναμανά επιστρέφω….

Στο μυαλό μου, έρχονται οι στίχοι…

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.

Μα είναι δώρο άδωρο
ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.

Αχ, βρε Λου, λέω, μια ζωή την έχουμε, θα τη χαρίσουμε στην μετάνοια?

Ε, όχι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καιρός να κλέψουμε κανένα φιλί, τι λέτε?

Υ.Γ. Επιτέλους, φτιάχτηκε και το χαλασμένο τηλέφωνο....αφού έγινα κακό παιδί, και σήκωσα Tellas και ΟΤΕ στο πόδι. Μια χοντρή ταμίας στο supermarket, με κατηγόρησε για κλοπή, μα οι ισχυρισμοί της έπεσαν σαν χάρτινος πύργος, να τα γράψω κι αυτά, να 'χω να θυμάμαι.