Η θλιμμένη πουτάνα της ζωής του!!!

boomp3.com

Για τον Χρήστο!!!

Αμυδρά θυμάμαι το μέλλον, με μάτια τυφλά, πεντακάθαρα.
Χτες θα είναι όμορφα, όπως ήταν αύριο και μεθαύριο.
Το υπέροχο σκοτάδι του ήλιου πάγωνε την καρδιά μου και καιγόμουν.
Έπεφτα τότε ψηλά για να ζήσω.
Δεν μου μιλούσες κι εγώ σε άκουγα
Ήξερα πως θα έρθεις και δεν περίμενα.
Σαν την πικρή γεύση της ζάχαρης γελούσα δυστυχισμένη.
Δεν θα με μισήσεις ποτέ όσο σ'αγάπησα.
Όταν έκλεισα τα μάτια και ξύπνησα, φοβήθηκα θαρραλέα.
Σε είδα ξανά δίπλα μου και το κατάλαβα.
Έφυγες.

Επιπόλαια ώριμος συνέχισες.
Οπισθοχωρώντας πάντοτε εμπρός,
ανάπηρα παντοδύναμος
έσερνες το φορτίο αγκομαχώντας ανάλαφρα.
Κι εγώ υπήρχα όπως ο Θεός.
Άνοιξα τα μάτια τότε για να μην ξαναδώ ποτέ πια.
Άνοιξα το στόμα κι άρχισα να σιωπώ στεντόρια.
Εγώ είσαι, εσύ είμαι.
Ρομαντικά χυδαίοι σε ένα δαιδαλώδη μονόδρομο.
Το πάντα που ποτέ δεν υπήρξε.
Ήμουν απόλυτα σίγουρη γι'αυτό αμφέβαλλα.
Το φθινόπωρο...
που τα λουλούδια ανθίζουν...
Επέστρεψες.