Καλό ταξίδι το στερνό σου…. να μου φιλήσεις τον παππού!!!.

Βράδυ Δευτέρας 26^ης Μαίου….Μετά από μια και πάλιν αποτυχημένη μαγειρική απόπειρα….κι ενώ καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ, ενώ το usb stick…loading τον παππού Ίντυ και το βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου…δεν θα ‘χουν περάσει δέκα λέπτα…..και η κλήση του μπαμπά προιδεάζει…..11:55 μμ

:Μπαμπά?

:Πέθανε η γιαγιά…….

Αναβρασμός! Άλλος βλέπει την ταινία….άλλη αρχίζει τα τηλέφωνα….αυτά που λέμε διαδικαστικά…όλα αποφασίζονται…τα πράγματα μπαίνουν σε μια τάξη……οκ….θα πας εσύ…..είναι βλέπεις που η γιαγιά ζούσε μακριά….σαν τη μακριά νύχτα που ακολούθησε….δεν κληρώθηκα εγώ να πάω…..είναι 10:00 πμ…είμαι άυπνη….τα ΄χω ακούσει για τα καλά…..και προσπαθώ να θυμηθώ…

Είμαι η Λου, γνώρισα έναν παππού και δυο γιαγιάδες….μετά τα τριάντα τους έχασα και τους τρεις.

Η αλήθεια είναι ότι είχα αδυναμία στον παππού….μια αδυναμία που σκίαζε την προσπάθεια όλων των γιαγιάδων του κόσμου….πόσο μόνο των δικών μου. Έξυπνος άνθρωπος ο παππούς μου…..αν πήγαινε στο σχολειό….ίσως να κυβερνούσε την Ελλάδα…..όλο καμάρι κορδώνομαι…..ένας αν όχι ο μοναδικός που γνώρισα που δεν χρωστούσε καλό λόγο σε κανένα…..στα παιδιά του δε…φανταστείτε τις οικογενειακές συγκεντρώσεις…το τι βρισίδι έπεφτε…….όχι έλεγε ο παππούς…δεν είστε εσείς ηλίθιοι, παιδιά δικά μου…δεν είναι δυνατόν!!!!

Κι εμείς τα εγγόνια κρυφά γελούσαμε, ενώ εγώ και κανένα δυό από τα ΄΄καλά΄΄ παιδιά τον σιγοντάραμε…..

Κι έτσι έζησε η γιαγιά….μια ζωή στον ίσκιο του παππού……Κανείς μας δεν της έδινε σημασία….παρά μόνο ένας…..ο ΠΑΠΠΟΥΣ!!!

Είναι ανεξήγητο…αλλά σε ένα στενό επαρχιώτικο περιβάλλον των παλαιών εποχών…..ο άνδρας δεν θα μπορούσε να είναι εκδηλωτικός συναισθηματικά…….και δη…στη γυναίκα του….έναν τίτλο ιδιοκτησίας με μόνο σκοπό τους απογόνους……

Αυτός δεν ήταν ο παππούς μου……..ο παππούς μέχρι τα στερνά του ΄΄αναθεμάτιζε΄΄ τους σπόρους του, και μακάριζε τη συντροφό του…..

Δεν μπορεί να ΄ναι παιδιά μου αυτά τα ζώα, Κωνσταντινιά έλεγε……όμως τα γέννησες εσύ…….άρα είναι δικά μου!!!

Ο μεγαλύτερος έρωτας που βίωσα ποτέ….ο παππούς και η γιαγιά!

Πάνε δυό χρόνια που μας άφησε ο παππούς….νικημένος,ευάλωτος, αδύναμος….ήταν που η γιαγιά λόγω εγκεφαλικού είχε πέσει σε κώμα…….πως να το αντέξει ο περήφανος γέροντας?

Εφυγε πρώτος.

Σήμερα έφυγε και η γιαγιά…πάει να τον βρεί…ο Παράδεισος θα γίνει ροζ….

Ψάχνω να βρω μνήμες….είναι βλέπεις που τη σκίαζε ο παππούς……και να!!!!

Θα χου περάσει 25 χρόνοι…είμαστε τα ξαδερφάκια στο χωριό……καλοκαίρι…κάπου στο 80κάτι…παίζουμε και βρίσκουμε μια πεταμένη σύριγγα στο δρόμο…….Γιατροί, εγώ και ο Δημήτρης, τα ΄΄καλά΄΄ παιδιά……τη γεμίζουμε νερό , και εμβολιάζουμε, ένα ένα, όλα τα κοτόπουλα της γιαγιάς!!!

Δε θα ξεχάσω ποτέ την αντιδρασή σου, γιαγιά μου….όταν είδες τα κοτοπουλάκια σου ψόφια!!!

Τότε κατάλαβα γιατί σε αγαπούσε τόσο παθολογικά εκείνος.

Καλό ταξίδι το στερνό σου….και μην ξεχάσεις να μου φιλήσεις τον παππού.

Υ.Γ. Η άτακτη θλιμμένη εγγονή που φέρει τ΄ όνομά σου!