Ακόμα με διαβάζεις; Εγώ ακόμα σε γράφω......

Άνοιξα την τηλεόραση και είδα μέσα στην τετράγωνη οθόνη το είδωλό μου. Την έκλεισα και είδα διαφημίσεις, πρόσωπα, video clip, σήριαλ, ειδήσεις…
Έκανα zapping με χαλασμένο control.
Άναψα το φως, το δωμάτιο σκοτείνιασε.
Έκλεισα το φως και όλα έγιναν φωτεινά.
Έβγαλα μια φωτογραφία χωρίς φιλμ.
Βγήκα μέσα, είναι μέρα μεσημέρι και το φεγγάρι είναι τετράγωνο.
Μπήκα έξω, είναι βράδυ και ο ήλιος είναι παραλληλόγραμμος.
Χαμήλωσα το κεφάλι μου και είδα τα άστρα.
Φορούσαν walkman και προσπαθούσαν να πετάξουν.
Σήκωσα το κεφάλι μου και επιτέλους πάτησα έδαφος.
Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και έβαλα μια φωτογραφία.
Κάθισα με σηκωμένο κορμί μέσα σ’ ένα τοίχο φτιαγμένο από ροζ πλαστελίνη.
Έκλεισα το στόμα μου και έφαγα ένα τσιγάρο.
Κοίμισα το όνειρο και ξύπνησα ένα πράσινο σύννεφο.
Ήπια ένα cd και άκουσα ένα bacardi cola να χορεύει.
Χάιδεψα μια σκέψη και έκανα έναν άνθρωπο.
Αύξησα την όσφρηση και άρχισα να τα ακούω στέρεο.
Χαλάρωσα και άρχισα να κουνάω το πόδι μου.
Τσίτωσα και με πήρε ο ύπνος.
Πέρασα πάνω από ένα φανάρι και κολύμπησα κάτω από μια γέφυρα.
Έβαψα τον τοίχο κόκκινο και τον φίλησα.
Έκανα έρωτα μ’ ένα λευκό κερί και άναψα ένα σώμα.
Έφτυσα μια τσίχλα και μετά την πήρα τηλέφωνο.
Γύρισα κανονικά ένα τζιν και το φόρεσα ανάποδα.
Έγραψα μία βλακεία και είπα ένα κείμενο.
Ακόμα με γράφεις;
Εγώ ακόμα σε διαβάζω…


Υ.Γ. Εξομολογήσεις ενός επικίνδυνου μυαλού............