"Η καλή ψυχή"

Μια φορά, ένας αρκούδος κι ένας κούνελος τσακώνονταν για το ποιός από τους δύο είναι πιο αγαπητός στα παιδιά.

"Εμένα αγαπάνε περισσότερο" φώναζε ο αρκούδος, "τα περισσότερα παιδιά κοιμούνται με ένα αρκουδάκι αγκαλιά!". "Εμένα αγαπάνε περισσότερο" φώναζε κι ο κούνελος, "δεν υπάρχει παιδί που να δει κουνέλι και να μη χαμογελάσει ".Ένα χαριτωμένο σκυλάκι που περνούσε παρακεί τους άκουσε και πλησίασε.

"Κάντε ένα πείραμα" τους είπε χαμογελώντας, "πηγαίνετε και οι δυο να καθήσετε μπροστά σε ένα παιδί. Όποιον διαλέξει, αυτός είναι ο πιο αγαπητός". Ο αρκούδος κι ο κούνελος συμφώνησαν, τους φάνηκε δίκαιο.

Μια και δυο λοιπόν, πάνε και στέκονται μπροστά σε ένα μωρό. Αυτό μόλις τους είδε, γούρλωσε τα μάτια του και σχεδόν αμέσως έβαλε τα κλάματα! Ο αρκούδος κι ο κούνελος σάστισαν! Το σκυλάκι γέλαγε. "Είδατε;" τους είπε μόλις σταμάτησε τα γέλια. "Κανείς σας δεν είναι αξιολάτρευτος από μόνος του. Γίνεται αξιολάτρευτος μόνο όταν τον αγκαλιάσει ένα παιδί. Τα παιδιά μαθαίνουν τι να αγκαλιάσουν από τους μεγάλους. Αυτό που θα του χαρίσουν κούνελο θα αγαπάει τον κούνελο, κι αυτό που θα του δώσουν έναν αρκούδο θα αγαπάει τον αρκούδο".

Ο κούνελος και ο αρκούδος χάρηκαν τώρα. Ο καθένας είχε και τη δική του μερίδα αγάπης στον κόσμο των ανθρώπων. Το αρκουδάκι χάρηκε ακόμα πιο πολύ όταν μια μέρα ένας πατέρας το αγόρασε και το χάρισε στο παιδί του.

Το παιδί αγαπούσε πολύ τον αρκούδο του και τον έπαιρνε παντού μαζί του. Μια μέρα, στην παιδική χαρά, ρώτησε τον πατέρα του αν πιστεύει ότι τον αγαπάει το αρκουδάκι του. Ο πατέρας του το κοίταξε στοργικά και του απάντησε ότι φυσικά και τον αγαπάει. Τότε ο μικρός το πέταξε μέσα στις λάσπες και ξαναρώτησε τον πατέρα του αν πιστεύει ότι το αρκουδάκι εξακολουθεί να τον αγαπάει. Εκείνος κοίταξε πιο προβληματισμένος και απάντησε ότι φυσικά και τον αγαπάει ακόμα. Τότε το παιδί είπε στον πατέρα του: "Άρα μπαμπούλη, το αρκουδάκι με αγαπάει περισσότερο από τους ανθρώπους γιατί αν έριχνα άλλο παιδάκι στις λάσπες θα με χτυπούσε μετά". Ο πατέρας τά 'χασε.

Το έπιασε από το χέρι και περπατώντας δίπλα του, κάτω από τα δέντρα, του εξήγησε ότι το αρκουδάκι έχει καλή ψυχή που ξέρει να συγχωρεί, ενώ οι άνθρωποι έχουν ψυχή που πληγώνεται. Πήγε να του πει κάτι και για εγωισμό, αλλά το θεώρησε δυσνόητο. Το παιδί ρώτησε τον πατέρα του πού έχουν την ψυχή τους τα αρκουδάκια και οι άνθρωποι κι εκείνος έδειξε το στήθος του.

Την άλλη μέρα το αρκουδάκι βρέθηκε σκισμένο
με ψαλίδι στο στήθος !


Το παιδί ανακάλυψε ότι "η καλή ψυχή" αποτελείται από συνθετικό αφρολέξ !