Τι εβδομάς κι αυτή!!!

Ήταν Πέμπτη 1^η του Μάη του 2008 και οι δρόμοι των λουλουδιών με πήγανε μια βόλτα στο Πόρτο Γερμενό εν μέσω της χιλιόπαθης αγαπημένης Πάρνηθας!

Μια όμορφη βόλτα…μέσα από τα καμένα δένδρα, να ξεπροβάλλουν δειλά δειλά μικροί αμανίτες και κατακόκκινες παπαρούνες….σε μικρά ξέφωτα μύριοι Αθηναίοι να κάνουν πικ νικ ….γεμάτες οι ταβέρνες στα Βίλια….και ένα πανέμορφο χωριό με υπέροχους μικρούς γαλαζοπράσινους κολπίσκους τα Αιγόσθενα.

Μεσημέρι φαγητό στην Πάνακτο….και ύστερα κατηφορίζοντας το βουνό για την επιστροφή….η περιέργεια μας οδήγησε σε ένα δρομάκι για το φρούριο της Φυλής….ακουγόταν γλέντι κι όπως πρέπει να σας κάνω γνωστό: Λείπει η Λου από τη Σαρακοστή????

Εκεί λοιπόν μέσα στο δάσος και σε έναν χώρο απίστευτης φυσικής αισθητικής με αρχιτεκτονήματα μιας Παλιάς Ελλάδας…..είδα το εξής εκπληκτικό.

Ένα τεράστιο γαιτανάκι Αράβων, Παλαιστινίων, Λιβανέζων…..και Αρμενίων (Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί) χίλιοι κοντά στον αριθμό να γιορτάζουν το δικό τους Μάη….απελευθερωμένοι…αγκαλιασμένοι…αφημένοι….

Από τις πιο ωραίες εικόνες που έχω δει…..ένας πολύχρωμος καμβάς που αποτυπώνεται στη μνήμη…..κι έτσι αναθαρρώ και λέω η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει!!!

Η βόλτα τελείωσε με ένα καφέ στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης, κατά κόσμον Πάρκο Τρίτση…..μια όαση στη καρδια της Αθήνας…δένδρα…λίμνες…πάπιες…κύκνοι….ψάρια…..γέφυρες….καφενεδάκια…..κι όμως μια όαση σε πλήρη εγκατάλειψη….(λες κι έχουμε πολλά τέτοια μέρη στην πόλη).

Κι έπειτα δουλεία….και ματάξανάδουλεία….μια εβδομάδα κόπωσης….στα όρια της υπερκόπωσης…..να μην ξεχνώ πως είμαι νεοείλωτας, κι κάπως έτσι γυρνώντας χθες από τη δουλειά κατάκοπη…..ένα τηλεφώνημα για μια βόλτα στο Αλάβαστρον στο Παγκράτι με τη συντροφιά της Σαβίνας Γιαννάτου με ξάφνιασε ευχάριστα…

Η αλήθεια είναι ότι η σχέση μου με την υψηλή τέχνη είναι επιδερμική και ως ένα βαθμό ερασιτεχνική…..τη Σαβίνα όμως σαν φωνή και μέσα από χατζιδακικές εκτελέσεις τη θεωρώ αν όχι τη πιο κορυφαία, μια από τις εκπληκτικότερες αισθαντικές ερμηνεύτριες…

Έτσι πίστευα πως θα ταξιδέψω με μελωδικές μουσικές του Μάνου και της Λένας Πλάτωνος με τη μοναδική της φωνή…..και θα χαλαρώσω…..και θα νοιώσω πως υπάρχει ζωή και για τους Νεοείλωτες…όπως για τους Άραβες και τους Αρμένιους….τους Εβραίους και τους Παλαιστίνιους….

Να μην μακρηγορώ , η Σαβίνα είχε άλλα σχέδια…..σε ένα αυτοσχεδιασμό με την παρέα ενός αυλού….μας κράτησε συντροφιά δυο ώρες περίπου βγάζοντας άναρθρες κραυγές….και ακατάληπτους λαρυγγισμούς ….ενώ κάπου κάπου ξεσπούσε με κανέναν αρμένικο θρήνο….σίγουρα όχι αυτό που περιμέναμε.

Κι όσο κι αν προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι με απογοήτευσε και ότι χρειάζομαι δέκα δόσεις Βέρα Λάμπρου να ΄ρθω στα ίσα μου…..εν τέλει δεν τα κατάφερα…..έφυγα με τις εντυπώσεις μια σπάνιας ηχητικής πρωτογονικής παράστασης….ακούγοντας live την καλύτερη γυναικεία φωνή …..(ούτε οι Θεοί δεν τραγουδάνε έτσι….), αποκομίζοντας εμπειρίες που δεν τις ζούμε καθημερινά.

Να ‘σαι καλά Σαβίνα!

Υ.Γ. Σήμερον Πέμτη την 8^η του Μάη του 2008…..ρεπάρω και θα βάψω τα ντουλάπια της κουζίνας λαχανί…διότι όπως ξέρετε εγώ με τον καθωςπρεπισμό μάλωσα…..άντε τρέχω τώρα γιατί μάζεψε ο χρόνος…..

Καλημέρα σας!!!