CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS

14 Απρ 2008

«Ο φόβος των ιστοριών, όταν λείπουν»

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε κάπου, πολύ- πολύ μακριά, μια χώρα όπου ζούσαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν ξεχάσει να λένε ιστορίες.

Στη χώρα χωρίς ιστορίες κανείς δεν μιλούσε πολύ γιατί για όλες τις ερωτήσεις η απάντηση έπρεπε να’ ναι μόνο ένα ναι ή ένα όχι.

Κάθε εξήγηση θα ήταν μία ιστορία και τελικά ακόμη και το ναι ή το όχι έγιναν απλώς ένα νεύμα ή μια κίνηση του κεφαλιού.

Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν τραγουδούσε γιατί και τα τραγούδια λένε μια ιστορία.

Ακόμη και το φαγητό έγινε βαρετό κι έμενε σχεδόν αμαγείρευτο, επειδή οι άνθρωποι στη χώρα χωρίς ιστορίες, δεν σπαταλούσαν τον χρόνο τους για να πουν ιστορίες γύρω από τη φωτιά.

Σ’ αυτή τη χώρα ,τη χωρίς ιστορίες, πως να μοιραστείς μια συνταγή ,αν δεν πεις την ιστορία της.

Δεν υπήρχαν εφημερίδες, βιβλία, ραδιόφωνο, τηλεόραση.

Δεν υπήρχαν σχολεία γιατί πως θα μπορούσαν να υπάρχουν σχολεία χωρίς βιβλία ή βιβλία χωρίς να γράφουν μέσα ιστορίες.

Σ’ αυτή τη χώρα χωρίς ιστορίες δεν υπήρχαν ονόματα για τα πράγματα.
Γιατί πως μπορείς να εξηγήσεις γιατί το νερό κατεβαίνει από τα βουνά μέσα σ’ ένα ρυάκι και καταλήγει στη θάλασσα ,χωρίς να πεις μια ιστορία.
Ή πως μπορείς να μιλήσεις για τον ήλιο που ανατέλλει στην ανατολή και δύει στη δύση.

Ή πως να εξηγήσεις γιατί δυο άνθρωποι παντρεύονται και κάνουν παιδιά..



..Και τελικά οι άνθρωποι άρχιζαν να εξαφανίζονται από τη χώρα χωρίς ιστορίες.
Κανείς δεν ήξερε γιατί, γιατί κανείς δεν μπορούσε να ρωτήσει.
Κι άλλωστε για να απαντήσει κάποιος θα έπρεπε να πει μιαν ιστορία.

Κι έτσι η χώρα χωρίς ιστορίες έγινε μια νεκρή χώρα.
Οι άνθρωποι που είχαν πάει εκεί ήταν φονιάδες ιστοριών.
Ήταν άνθρωποι που πίστευαν ότι δεν αντέχουν να ζουν με άλλους ανθρώπους.
Άνθρωποι που ήθελαν να επιβάλλουν στους άλλους αυτά που θα ‘πρεπε να λένε, άνθρωποι που πίστευαν ότι έπρεπε να λέμε στα παιδιά μόνο ορισμένες ιστορίες, αυτές δηλαδή που θα ενέκριναν οι ίδιοι.
Αλλά ακόμη κι αυτοί δεν άντεξαν για πολύ.
Γιατί σύντομα κι οι ίδιοι δεν μπορούσαν να πουν την ιστορία του γιατί ήρθαν στη χώρα, την χωρίς ιστορίες.

Σίγουρα τα παλιά χρόνια η χώρα χωρίς ιστορίες θα ‘πρεπε να είχε ιστορίες και τουλάχιστον έναν καλό παραμυθά
Που να ‘ναι τώρα αυτός ο παραμυθάς?


Μπορεί να ζωντανέψει πάλι η χώρα χωρίς ιστορίες?
Και πως μπορούμε εμείς να σιγουρευτούμε ότι η χώρα μας δεν θα γίνει κι αυτή μια χώρα χωρίς ιστορίες?


Η αφήγηση ιστοριών είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με τον κόσμο.
Είναι ένας τρόπος να διδάσκεις και να μαθαίνεις.
Σ’ όλες τις μορφές που παίρνει η επικοινωνία μας υπάρχει μία ιστορία.
Οτιδήποτε υπάρχει στην τηλεόραση, στις ταινίες ή στις ειδήσεις, αρχίζει με μια ιστορία.
Οι θεωρίες μας για τη δημιουργία, τη φύση του κόσμου ή την πορεία της ανθρωπότητας, είναι ιστορίες.
Αλλά πάνω απ’ όλα οι ιστορίες και η αφήγησή τους είναι τέχνη.

17 ειχαν κατι να πουν:

g vrettos είπε...

Kαλησπερα Λου
Πρεπει να ηταν καπου βορεια αυτη η χωρα.
Εμας εδω μας εχου πεθανει στα παραμυθια,απο πολιτικους, τηλεορασεις,εφημεριδες,δημοσιους υπαλληλους.
Κανενα παραπονο,στο τριτο δρομο κανουν εργα περνανε την αποχετευση....
Ευτυχως εχουμε το νετ.

Laplace είπε...

δεν νομιζω να εννοει την ελλαδα η Λου μας γιατι συμφωνω με Βορο,εμεις απο 'ιστοριες' αλλο τιποτα..

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Σίγουρα η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από ιστορίες. Το θέμα είναι να ξέρουμε να ακούμε και τις ιστορίες των άλλων. Και να ξέρουμε να χρησιμοποιούμε τις δικές μας, πρώτα απ' όλα, για να στρέφουμε τη ροή της ζωής -της ιδιωτικής, δικής μας και εν συνεχεία της δημόσιας- προς μία θετικότερη κατεύθυνση. Να μην κάνουμε πως δεν έχουν υπάρξει και οι δυσάρεστες... Εγώ τουλάχιστον αυτό προσπαθώ και βλέπω ότι είναι μία απ΄τις "παθήσεις" μας ως χώρα/ λαός.

Χριστίνα Ανέφελη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Λου είπε...

Καλησπερα Voros.....φοβαμαι μονο οτι οι εν λογω τυποι ειναι φονιαδες ιστοριων με μασκα....!!!
Εχεις δικιο....ευτυχως εχουμε το net....ποτε ομως θα το παρει κι αυτο η μπαλα?

Λου είπε...

Αχ Ρομποτακο....δεν θελω να αναφερθω στην Ελλαδα...εχεις δικιο....ειναι τοσο λαμπρη η ελληνικη ιστορια....ομως η ιστορια που γραφεται σημερα?
Ειναι?
Και τα λεω εγω που πιστευω οτι ερχονται καλυτερες μερες...και οτι στην Ελλαδα μας βιωνουμε μια προεπαναστατικη περιοδο....λοιπον αδερφε?
Θα πολεμησουμε για τις ιστοριες μας?

Λου είπε...

Καλησπερα Ανεφελη....χαιρομαι που μπορεσες να αφησεις σχολιο επιτελους...τωρα πια θα ανταλλασουμε πιο ευκολα τις ''μικρες'' μεγαλες μας ιστοριες.
Η ζωη μου ειναι ενα κολαζ δυσαρεστων ιστοριων....που ομως δεν με βαλανε ποτε κατω....ξερεις γιατι?
Πασχω απο αθεραπευτη αισιοδοξια....και καλπαζουσα αναισθησια στα προβληματα....ετσι μεταφραζω εγω το Nosce te ipsum.
Την καλησπερα μου

Laplace είπε...

Aνεκαθεν συμπαθουσα τις επαναστατριες..
ΦΥΣΙΚΑ και θα πολεμησουμε Λου μου :)

Λου είπε...

Viva la Revolution....λοιπον φιλαρακο.....
Σε φιλω!!!

.......marmarigi....... είπε...

konteyoyme na ginoyme mia xwra xwris mnhmh ,eykola xehname ti exei ginei kyriws ta teleytaia xronia ..

Λου είπε...

Καλημερα Μονσερατ.....μπορω να διαφωνησω?
Δεν μπορω

palalos είπε...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΚΑΘΩΣ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ, ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΛΟ, ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΥΘΟ, ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΛΟΥ!

Λου είπε...

Γεια σου και σενα Παλαλε.....καπου ομως υπαρχει Θεος!!! οπως λεει και ο Χατζιδακις που ακους απο το μουσικο κουτι μου.....κι εγω πιστευω σε πολλους Θεους, απλα ειναι θνησκοντες...

Prince Of The City είπε...

Οι ιστοριες ειναι κατι απο πραγματικοτητα, φαντασια και αγαπη. Γι αυτο και μας αρεσουν ;)

Ωραιο theme Λου μου ΜΕ ΓΕΙΑ σου!

Λου είπε...

Καλησπερα Σκοτεινε Πριγκηπα, με την ατιθαση καρδια....σ' ευχαριστω που με θυμασαι...κι εγω καποτε
΄΄μια ιστορια θα σου πω....
για την Λου, την Λου....την φλου''....!!!
Πιστευω οτι πρεπει να εχεις μια θεση στους φιλους...
Τα φιλια μου

Leigh-Cheri είπε...

Λοιπόν! Μ' αρέσει εδώ πέρα γιατί κυκλοφορεί μια αισιοδοξία...γενικώς!:-)
Ούτε να φανταστώ δεν μπορώ και δεν θέλω μια ζωή, μια χώρα χωρίς ιστορίες. Και δεν εννοώ βέβαια τις ιστορίες που μας μπαλαμουτιάζουν οι πολιτικοί. Αλλά χωρίς τις ιστορίες και τα παραμύθια ακόμα, δεν υπάρχει ζεστασιά, δεν υπάρχει γνώση, δεν υπάρχει δημιουργικότητα, φαντασία,τίποτα ανθρώπινο.
Φιλάκια, λου!

Λου είπε...

Γι αυτο δεν μασαμε κουτοχορτο Φενια....και την προπαγανδα τους τη βλεπουμε κριτικα.....γι' αυτο εχουμε και αισιοδοξια...γιατι ειναι επαναστατικο συναισθημα...και η επανασταση ειναι προπομπος της Ιστοριας....κι ας λεει ο Νικολας πως ''η επανασταση αποδειχθηκε ενα ονειρο....''
Φιλια κι απο μενα