ας θυμηθούμε τα αρχαία ελληνικά...

Με κοιτάς κουτή ασκαρδαμυχτί.
Με ακούς ασμένως κι είμαι βραχνιασμένος.
Άγνοια οφλισκάνεις κι όλο μου τη σκάνεις.
Διηνεκώς μου λες το αλυσιτελές.
Περί πολλά τυρβάζεις και με καραφλιάζεις,
Και την ειμαρμένη την έχεις ρημαγμένη.
Είμαι, ως εικός, μέγας στωικός.
Ευήκοα προκρίνεις μα χαλεπώς με κρίνεις.
Στον ενιαυτό σου σφύζει ο εαυτός σου.
Άμα δεν συνάδεις θα σε φάει ο Άδης.
Πειράσαι και μετέρχεσαι αλλά δεν συνέρχεσαι.
Πολλά αντιδιαστέλλεις και με υποστέλλεις.
Διηνεκώς επαίρεσαι και αήθως φέρεσαι,
Και παρεμπιπτόντως πράττεις προσηκώντος.
Και ψευδών δεν φείδεσαι κι άμα λάχει εκδίδεσαι,
Κι αν παραγκωνίζεσαι πάντα διαπληκτίζεσαι.
Ούτε καν γιγνώσκεις α αναγιγνώσκεις.
Θούρια παιανίζεις και τα διατύμπανίζεις,
Τι επιδαψιλεύεις και όλο με θωπεύεις?
Ως εδώ εξικνείσαι και πολιορκείσαι.
Ειπέ μοι τι δοκείς και καραδοκείς.
Η κομπορρημοσύνη σου είν’ η αλλοφροσύνη σου,
Και εποφθαλμιάς όσα θα μου φας.
Η μεγαλοθυμία σου είναι η θυμηδία σου.
Είσαι απελπισμένη και ολοφυρόμενη,
Και έχεις αλγεινή όψη πεδιλνή.
Άγεσαι και φέρεσαι και γι’ αυτό επαίρεσαι.
Όμως καταξιώνεσαι όταν ξεγυμνώνεσαι,
Και ο νους σου παραπαίει όταν βλέπεις πέη.
Σε έξαρση ευρίσκεσαι και όλο συνευρίσκεσαι,
Και στεραίσαι αισχύνης, αιδούς και σωφροσύνης.
Άμα όμως σου αρέσω τότε θέλω να στην πέσω,
Και όσ’ αρχαία τα ξεχνούμε και μαζι θε να τη βρούμε.



Υ.Γ.Στον τρυφερό 50άρη έφηβο που χθες το βράδυ κατακερμάτισε την αλλαζονική μου ταπεινότητα...
και ένα τραγουδάκι για την underground αλήθεια μας...

boomp3.com