η Λου έχει κέφια...

Κάποιος μου ζήτησε με στίχους να μιλήσω....προκλήθηκα....και έψαξα στων άδοξων ποιητών τα γράμματα.
Μα η διάθεση μου σήμερα είναι παιχνιδιάρικη...κι άλλα λόγια δεν βρήκα να του απαντήσω.
Συγχωρείστε την αλλαζονική μου ταπεινότητα.
Καλή σας μέρα.



Εις Τον Έρωτα

Αχ σιχαμένε! έβαλες τον κόσμον εις το χέρι!
Για σένα κάθε σούσουρο και κάθε νταραβέρι,
συ έκαμες τη βρωμογή μ' αυτή τη προκοπή της
να γίνει ο χειρότερος του ουρανού πλανήτης.

Και όμως σου 'στησαν βωμούς σ' όλους σχεδόν τους τόπους
όλα αυτά τα ξόανα οπού τα λεν ανθρώπους
και αλληλοσκοτώνονται για χάρη σου σα βόδια
αντί να σε μουντζώνουνε με χέρια και με πόδια!

Συ άναψες τις πυρκαγιές σ' όλα της γης τα πέρατα,
συ έκαμες και φτήνηναν πολύ τα ξυλοκέρατα,
συ κάνεις το αφεντικό να χάνει το σκυλί του,
συ δεν αφήνεις κόκορα να στέκει στην αυλή του,

συ και τις κότες έκαμες τ' αβγά του να σκορπίζουνε
κι αλλού να τρέχουν να γενούν κι αλλού να κακαρίζουνε.
Για σένα παίρνουν τα μυαλά των γυναικών αέρα
και χάνεται σιγά-σιγά κι η ράτσα του πατέρα,

για σένα φεύγει το παιδί από τη παραμάνα του
και χάν' η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα του,
για σένα πάει το σταμνί πολλές φορές στη βρύση
κι από το σύρε-κι-έλα του ξεχνάει να γυρίσει,

για σένα τρέχει το νερό κι απ' έξω από τ' αυλάκι του
και κύλα-κύλα ο τέτζερης πηγαίνει στο καπάκι του.