Σε τι κόσμο, μαμά!!!!

Δευτέρα Μεγάλη της 13ης του Απρίλη……

Πράξην Α’
Δεν θα πω πως βρέθηκα στην Κόρινθο, ούτε θα γράψω την όμορφη την ιστορία του δασκαλάκου (το υποσχέθηκα, κι ας μην τον γνώρισα, κάποια στιγμή στην επόμενη ανάρτηση ίσως να τον τιμήσω)…..δε θα γράψω ούτε πως συναντήθηκα με τη μάνα μου εκεί και για ποιόν λόγο…..
Θα μείνω μόνο σ’ αυτά…..
Εκείνη μου έδωσε το πράσινο διαφημιστικό σακ βουαγιάζ……..Προσοχή στα αυγά μου είπε….και βάλε το κρέας στο ψυγείο…..
Ξέρετε, τα γνωστά τάπερ της μάνας, πίτες και κεφτέδες, και εν όψει Πάσχα και αρνάκι……
Γκρινιάζω εγώ, μα εκείνη δεν ακούει….Κι έτσι φορτωμένη τον πράσινο σάκο με τ’ αυγά και τα πασχάλια φτάνω μεσημεράκι στον Κιφησό…..

Πράξην Β’
Ταξί, Ταξί?
Το σακίδιο στο πορτ μπαγκάζ, και φύγαμε……
Από πού έρχεστε δεσποινίς?
Δεν έφυγα, απαντώ, απλά παρέλαβα το γνωστό δέμα της μαμάς, το δώρο του Πάσχα. Ξέρετε αρνί, αυγά……και κάποια παρελκόμενα….
Ταξίδι μεσημεριανό στους δρόμους της Αθήνας, το μυαλό μου στον κυρ δάσκαλο, και να που φτάσαμε….
Τι σας οφείλω?
Με το δώρο, 5 ευρώ…..
Καλά Πάσχα, μισό λεπτό να πάρω τα πράγματα, του λέω……
Φυσικά, μου λέει, επίσης, δεσποινίς, και χαμογελάει…..
Βγαίνω, κλείνω την πόρτα, και βάζει μπρός……
Του χτυπάω, τρέχω, του φωνάζω……….
Τα πράγματα……
Εις μάτην….με βλέπει…..μα τρέχει…..το φανάρι γίνεται πράσινο, εξαφανίζεται, κι εγώ μένω εικόνα για τους περαστικούς του άγουρου χωριατόπουλου, που του κλέψανε όση αθωότητα του είχε απομείνει…….
Όχι, δεν κράτησα τον αριθμό των πινακίδων…….
Όχι, δεν πήρα τηλέφωνο τη μάνα μου….δε θα της το πω…
Όχι δεν είναι η πρώτη φορά που με κλέβουνε…..μου έχουνε κλέψει λεφτά, κινητά, ρολόγια, με κλέβουνε και μένα καθημερινά…
Όμως αυτή τη φορά, ράγισα…..Ο αξιότιμος μεσήλικας Έλληνας ταρίφας, έκλεψε ένα αρνί και τριάντα αυγά…..
Και ράγισα, γιατί τα έκλεψε, γιατί τον είδα, γιατί το γνώριζε…..γιατί ήτανε για μένα πολύ ακριβά, τα καλούδια της μάνας….
Ράγισα, γιατί ΕΚΛΕΨΕ!!! Πέντε τάπερ κι ένα αρνί…..

Πράξην Γ’

Στην Ψωροκώσταινα, γίνεται πάλι της μουρλής……Φαρ Ουέστ….η Ελλάς…..αλυσοπρίονα σε ρόλο Boxing Helena, νεαροί μαθητές δολοφόνοι, η Βία και η βια, ο Παυλίδης και τα γκάλοπ, η τιμή του οβελία, και η ΚΡΙΣΗ πάντα………..
Κι εγώ τα έχω και τους έχω βαρεθεί!!!
Κι εγώ από κλέφτρα, θύμα!!!
Κι εγώ παιδί ρυτιδιασμένο, σκοτωμένο για ένα αρνί…..




Τηλ….
-‘Ελα μαμά….
- Έφαγες τίποτα?
- Ωραίοι οι κεφτέδες….να μου ξαναστείλεις!