"Μόνη μου"
Έκλεισα απότομα τις πόρτες
και αμέσως έσβησαν τα ψεύτικα είδωλα
που είχαν μαζευτεί τριγύρω μου
και με κολάκευαν όλη μέρα.
Σώπασαν οι φωνές και τα κούφια γέλια.
Εξαφανίσθηκαν τα παλαμάκια,
"τα εύγε" τις ανθρώπινης υποκρισίας
Έλυσα τα μαλλιά μου,
Σκούπισα τα μάτια μου απ΄ τις μπογιές
Ξεθωριασμένες απ΄ το κλάμα
Και σφιχτά τράβηξα το κόκκινο κραγιόν
Των χειλιών μου.
Πέταξα από επάνω μου ότι με
Φόρτωνε και στεναχωρούσε.
Σκορπισμένα, πατημένα χάμου,
Μάζεψα τα κομμάτια μου
Και προσπάθησα να στήσω
Την σωριασμένη σπαζοκεφαλιά
Της ζωής μου,
Με λεπτότητα και με αφοσίωση
Για να μην μου περισσέψει κανένα.
Κοίταξα προσεχτικά
Στον γκρίζο καθρέφτη της τραπεζαρίας.
Έδειχνε μια καινούρια γυναίκα
Όχι εμένα.
Το ίδιο πρόσωπο
με άλλο βλέμμα
Το ίδιο χαμόγελο
άλλα ορφανό από χαρά.
Τότε, μόλις τότε
κατάλαβα
Ότι είχα μείνει πάλι μόνη μου,
Παρέα τον εαυτό μου.
Για την Έφη που κρύφτηκε από τον ήλιο σήμερα...
Νικημένη από τον καρκίνο θα λέμε.....
Νικημένη από την αμέλεια της θα ξέρουμε.....
Θα 'σαι μαζί μας στα παιδιά σου....τις
3 νίκες σου που αφήνεις πίσω..............
Καλό σου ταξίδι συνάδελφε!!!!
13 Δεκ 2007
Μια θέση στον ήλιο....
γελασε πικρα η Λου στις Πέμπτη, Δεκεμβρίου 13, 2007
Ετικέτες προσωπικά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 ειχαν κατι να πουν:
συλληπητήρια..
ζωη σε σας Λου μου..
σε ευχαριστώ φίλε μου.....Laplace.
Ήρθα για να σου ευχηθώ καλό Σ/Κ.
Και φεύγω με το κεφάλι σκυμμένο.
Ελπίζω να την θυμάσαι πάντα με αγάπη.
καλο σ/κ και σε σενα Pan.....
Η ζωη συνεχιζεται....με καφε...τσιγαρο....μουσικη και στολισμενο δεντρακι....επιτελους αξιωθηκα η ακαματρα...!
Έτσι μπράβο!
συνεχίζεται..
δυστυχως η ευτυχώς..
Καλε μου Pan δεν τιθεται θεμα....
η ζωη ειναι απειρη και οσοι φευγουν
στην ουσια καπου ειναι γυρω μας....
δεν τους βλεπουμε...νοιωθουμε την αυρα τους ομως...
Κοιταζω το δεντρο....kits παραφωνια στν χωρο....γελαω σαν παιδι.
Δημοσίευση σχολίου